Pusty korytarz

Nie ma już słów nie ma.
Przepadło na zawsze
Krwawe łzy nie zmyją bólu,
Strach nie pozwoli nam żyć.
Przestało zależeć,
Podejmujemy własne decyzję
Lecz nie umiemy z nimi żyć.

Nowy

Chciałam nowego startu lecz ten nowy start nic nie dał.  
Przestał być wyczekiwany został sponiewierany. Znienawidzony. Zapomniany. Przedarty. Ocalały.

Jeden uśmiech

Tylko tyle potrzeba by podnieść się z dna. By przestały płynąć łzy.  Problemy ciągle stwarzamy, ciągle jest ich więcej.  Strach dodaje skrzydeł. Lecz tylko niektóre są prawdziwe....
By sny przestały być prawdziwe.